Parnasizm
Adını, Louis Xavier de Richard ile Catulle Mendes’in hazırlayıp Alphonse Lemerre’in bastığı Le Parnasse Contemporain (Çağdaş Parnasçılık) adlı eserden alan edebi akım.
Klasizm, romantizm ve realizmin bütününe tepkili bir akımdır. 1830’lu yıllarda ortaya çıkmıştır. Temel kuramı "sanat sanat içindir" diye özetlenebilir. Aslında realizmin katı toplumculuğu ve gerçekçiliğine bir karşı çıkıştır. Daha çok şiirde kendini gösterir. Sanatsal biçim ve sanatsal içerik kaygısı ön plandadır. Bu akımın etkisindeki edebi eserlerde ölçülü ve nesnel bir anlatım, teknik kusursuzluk ve kesin betimlemeler kullanılır. Parnas şiir için "biçimciliği amaçlayan" şiir de denebilir.
Parnasizm, bir yönüyle kendisinden sonraki doğalcılığa kaynak olmuştur. Zengin bir dil, zengin bir biçim, zengin ve yoğun bir duygusallık işlenir. Theophile Gautier’in şiirlerini, Theodore de Banville, Leconte de Lisle izlemiştir. Parnasizm, edebiyat tarihinde Leconte de Lisle ile özdeşleştirilir. Daha çok toplumu ilgilendirmeyen konuları işlemeyi amaçlamıştır. Zengin bir dil yani günlük hayatta kullanılmayan dil'i yansıtır.
- Ebru Ceylan Bugün
- Namık Tan Dün
- Miha Zajc 14 Mayıs
- Deniz Sağdıç 13 Mayıs
- Nesrin Baş 12 Mayıs
- David Edward Hughes 11 Mayıs
- Mithat Alam 10 Mayıs
- Servet Yılmaz 243
- Ayten Gökçer 226
- Deniz Gökçer 195
- Cüneyt Gökçer 139
- Bayhan Gürhan 94
- Hülya Gülşen Irmak 86
- Zafer Aktaş 80
- Şevki Sözen 75
- Rahmi Özkan 71
- Yıldız Tilbe 71
- Can yücel (2) 70
- Yunus Emre Genç 69
- Ebru Ceylan 67
- Ekrem Açıkel 62
- Öztürk Türkdoğan 62
- Öztürk Türkdoğan 62
- Zafer Aktaş 80
- Yunus Emre Genç 69
- Can yücel (2) 70
- Yıldız Tilbe 71
- Meltem Cumbul 58
- Servet Yılmaz 243
- Şevki Sözen 75
- Ekrem Açıkel 62
- Füsun Demirel 57