İstanbul Gelişim Orkestrası

İstanbul Gelişim Orkestrası

İstanbul Gelişim Orkestrası; 22 Kasım 1970 tarihinde Selçuk Başar, Attila Özdemiroğlu, Uğur Başar, Neco, Asım Ekren ve Garo Mafyan tarafından kurulan Türk müzik topluluğudur.


İstanbul Gelişim Orkestrası'nın oluşması hikayesi:

O günlerin ünlü orkestralarından olan Durul Gence Orkestrasından bir anlaşmazlık yüzünden ayrılan Selçuk Başar ve Attila Özdemiroğlu, Şerif Yüzbaşıoğlu Orkestrası'na geçti. O sırada Şerif Yüzbaşıoğlu Orkestrası'da Şerif Yüzbaşıoğlu, Şenay Yüzbaşıoğlu, Salim Ağırbaş, Uğur Başar gibi müzisyenler çalıyordu.

Selçuk Başar'ın önerisiyle orkestrada bir gençleştirme hareketi oldu: İlhan Feyman Orkestrası'nda çalan Neco, Haramiler adlı grupta çalan ve Selçuk Başar'ın kızkardeşi ile evli olan Asım Ekren, Salim Dündar'la birlikte Aksaray Lunapark'ta çalan Garo Mafyan gruba dahil edildiler.

Salim Ağırbaş ve Şerif Yüzbaşıoğlu kendi istekleri ile orkestradan ayrıldılar. Sıra isim bulmaya geldiğinde devreye Egemen Bostancı ve Halit Kıvanç girdi. Bir yarışma açıldı ve en iyi adı bulana ödül verileceği açıklandı.

Sonucunda 22 Kasım 1970’te 18 kişilik dev kadro bir araya geldi ve Büyük Orkestra diye kurulan topluluk, kısa süre sonra İstanbul Gelişim adıyla yola koyuldu. İlk kadroda dört solist Berna Doyuran, Neco, Robert Bulgan, Şenay Yüzbaşıoğlu, yaylılarda Mete Yesügey (keman), Armağan Baki (keman), Ahmet Mutlu (çello), Gülten Tangüner (keman), Lokman Yazıcı (keman), Kemal Boral (keman), tuşlularda Garo Mafyan, vurmalılarda Asım Ekren, nefeslilerde Attila Özdemiroğlu (keman, trompet, gitar), Donald Moss (klarnet, flüt, sax), Sükan Tangüner (trompet, trombon), Engin Erge (trompet), gitarlarda Uğur Başar, Selçuk Başar, yapımcı Egemen Bostancı’nın isteğiyle müzik direktörlüğü ile aranjör görevinde Şanar Yurdatapan vardı.

1971’in başında ünlü Hair müzikalinin Türkiye versiyonunu hazırlayan Gülriz Sururi ile Engin Cezzar müzikalin başrollerini İstanbul Gelişim’in iki solisti Robert Bulgan ile Neco’ya ve de Füsun Önal’a vermişti…

Fransızca ve İngilizce şarkılar çalan orkestra, İstanbul’un seçkin mekanlarında başarılı programlar yaparken, Haziran 1971’de Attila Özdemiroğlu ile Şanar Yurdatapan ayrılarak Dün Bugün Yarın Orkestrası’nı kurdu. Geride Asım Ekren (davul), Uğur Başar (bas gitar), Donald Moss (saksafon), Garo Mafyan (org), Selçuk Başar (gitar), Neco ve Berna Doyran (vokaller) kalmıştı.

Başta Lalezar olmak üzere İstanbul’un en ünlü müzikhollerindeki programlarıyla dikkat çekiyorlardı ama, sahnede ‘Türkiye’nin en kalabalık orkestrası’ diye tanıtılan böyle geniş bir oluşumu piyasa besleyemediğinden orkestradaki eleman trafiği sürüyordu.

Bu arada ikinci isim olarak aldıkları ‘Kim Bunlar‘ adıyla da albüm kayıtlarında çalıyor ve düzenlemeler yazıyorlardı. Hatta, gruptan ayrılmış arkadaşları Attila Özdemiroğlu ile Şanar Yurdatapan’ın şirketleri ŞAT Yapım için de stüdyo kayıtlarında yer almışlardı; ancak plak kapaklarına onların yerine stüdyonun orkestrası Dün Bugün Yarın yazılınca sorunlar yaşanmıştı.

İstanbul Gelişim dönemin en kaliteli müziğini yapıyordu ve çok talep görüyordu. Batı’yla birlikte Doğu’yu da iyi özümseyen Selçuk Başar ile arkadaşları, yerli popa adeta sınıf atlatmışlardı. Selçuk Başar, piyasanın popüler taleplerini göz ardı etmeden, aralara serpiştirdiği sıra dışı işlerle sınırları zorlamayı her zaman hedef edinmişti. İstanbul Gelişim tarafından üretilmiş çalışmalar iyi müziğin garantisiydi.

Haziran 1973’te Selçuk Başar (gitar), Fatih Erkoç (trombon), Winnie Baretta (vokal), Asım Ekren (davul), Onno Tunç (bas gitar), Atilla Şereftuğ (tuşlular), Erdal Kızılçay’lı (trompet, trombon, viyola) kadroyla ve CBS etiketiyle ilk uzunçalar ‘Nihayet’i yayınladılar. Albümde Chicago, Blood Sweat And Tears, Sergio Mendes ve diğer hit isimlerinin şarkılarını yorumlamışlardı. Avrupa standartlarında müzik üreten İstanbul Gelişim takdir toplamıştı. Dönemin çok ilerisinde bir sounda ve tekniğe sahip ‘Nihayet’ de beğenilmişti beğenilmesine ama, Türkçe söylememeleri de tepki toplamıştı.

İstanbul Gelişim Orkestrası’nın dağılışı 1991 yılına rastgeliyor. Ama bu arada gruba bir çok insan girip çıkmış: Zerrin Özer, İhsan Kayral, Robert Bulgan, Şenay Yüzbaşıoğlu, Berna Doyran, Fatih Erkoç, Erdal Kızılçay, Fahir Atakoğlu, Aşkın Arsunan, Onno Tunç, Cengiz Teoman, Atilla Şereftuğ... Ve unuttuğumuz başka müzisyenler.

Orkestranın bir de Ajda Pekkanlı yılları var. 14 sene boyunca, konserlerinden gazino programlarına, turnelerinden plak çalışmalarına her yerde Ajda Pekkan'la birlikte çalışmışlar. Selçuk Başar, ‘‘O kadar çok çalışıyorduk ki, hepimiz sırayla sürmenaj geçirdik’’ diyor.


91'de herkes kendi işini yapmaya başlar. Garo Mafyan, pop piyasasına yönelir, Selçuk Başar reklam cıngılları yapmaya başlar ve kardeşi Uğur Başar'la birlikte Gelişim Stüdyosu'nu kurar, Neco daha önceden gruptan ayrılıp çalışmalarını tek başına yürütür. Attila Özdemiroğlu kendi stüdyosunu oluşturur.

Dağılan ekibi toplama misyonunu, belki de yaptığı işlerden en çok o sıkıldığı için Garo Mafyan üstlenir. Bundan yaklaşık bir sene önce, grubun çekirdek kadrosunu evine yemeğe davet eder ve yeniden toplanma fikrini açıklar. Ve deyim yerindeyse, ki Selçuk Başar yerinde olduğunu söylüyor herkes bu fikrin ‘‘üstüne atlar.’’ En çok sevinenlerden biri de Neco olur, büyük bir hevesle sigarayı bırakır. Hemen provalar başlar. İlk işleri Galatasaray'ın balosunda çalmak olur. Arzu Ece de solist olarak gruba dahil edilir.

İstanbul Gelişim, Batı'daki deyimle bir ‘‘gala’’ orkestrası. İstediği yerlerde, istediği fiyata çalıyor. Elemanları bu işi profesyonel kaygılarla değil bir hobi gibi yapıyor. Ve İstanbul gece hayatının da perşembe geleneği olmadığı halde, perşembe geceleri Demode'yi tıklım tıklım dolduruyor. İstanbul'un hatta Türkiye'nin sosyal, ekonomik ve kültürel hayatına yön verenler onları dinliyor.

1971 Eylül ayında Gelişimden ayrılan Attila Özdemiroğlu’nun yerine amerikalı (Sax-Flut) Donald Moss’u alan Gelişim, 1972 Eylülünde askerlik nedeniyle çalışmalarına ara veren Uğur Başar, Neco ve Garo Mafyan’ın yerine Atilla Şereftuğ, Erdal Kızılçay, Onno Tunç ve Fatih Erkoç ile çalışmalarını sürdürdü. 1973 yılının eylül ayında Uğur Başar Gelişimde çalışmaya başlayınca Onno Tunç gruptan ayrıldı. 1974 haziranında askerden dönen Garo Mafyan’da bu kadroya katılması ile Gelişim kadrosunda iki keyboardcu ile çalışan ilk orkestra oldu. Aynı Yıllarda Zerrin Özer gruba katıldı.

●1977 yılında Atilla Şereftuğ, Erdal Kızılçay ve Fatih Erkoç Avrupada çalışmak üzere gruptan ayrılmalarıyla Gelişim, bünyesine aldığı elemanlar ile gece kulüplerinde program yapmaya ve Ajda Pekkan’ın sahne çalışmalarına eşlik ederek çalışmalarına devam etti.

●1980 yılında İstanbul Gelişimi Stüdyosunu kurarak sahne çalışmalarına ara veren Gelişim 18 yıl boyunca onlarca soliste beste, aranjman ve eşlikle yüzlerce albüme imza attı.

●1993 yılında Garo Mafyan da Gelişim’den ayrıldı, İstanbul Gelişimin kuruluşundan bu yana grubun liderliğini yapan Selçuk Başar ve Uğur Başar İstanbul Gelişim Orkestrasının sahne ve stüdyo çalışmalarına devam ettiler.

●1997 yılında eski kadroyu tekrar bir araya getirerek sahne çalışması yapmaya karar veren İstanbul Gelişim Selçuk Başar, Uğur Başar, Asım Ekren, Neco, Attila Özdemiroğlu ve Garo Mafyan’lı kuruluş kadrosuna Ayşen Tan ve Burcu Güneş'i katarak yeniden sahne performansı vermeye başladı.

●1999 yılında rahatsızlanan Selçuk Başar’ın gruptan ayrılması ile yerine Neşet Ruacan İstanbul Gelişime dahil oldu.

●2003 yılında Asım Ekren ve Neco gruptan ayrıldılar, yerlerine Erhan Seçkin (Drums ) ve Fatih Erkoç çalışmaya başladı.