jacoben

jacoben

Jakoben adı, Fransız Devrimi döneminde İngiltere’de ve başka ülkelerde ortaya çıkan radikaller için de kullanılmıştır.

Günümüzün siyasal yazınında ise terim, kendini halkın yerine koyarak “halk adına, halka karşın” hareket edebilecek kadar radikal bir seçkin azınlık devrimciliği anlamını kazanmıştır.

Jakobenler, Fransızca JACOBINS, resmi adı (1789-1792) ANAYASANIN DOSTLARI DERNEĞİ (SOCIETE DES AMIS DE LA CONSTITUTION) ya da (1792-1794) ÖZGÜRLÜK VE EŞİTLİK DOSTLARI JAKOBENLER DERNEĞİ (SOCIETE DES JACOBINS, AMIS DE LA LIBERTE, ET DE L’EGALITE), Fransız Devrimi’nin en ünlü siyasal grubu.

Aşırı eşitlikçi ve şiddet yanlısı politikalarla özdeşleştirilmiş, 1793 ortalarından 1794 ortalarına değin devrim hükümetine egemen olmuştur.

Jakobenlerin kökeni 1789 Etats-Generaux’sundaki Bretanya temsilcilerinin Fransa’nın öbür yörelerinin temsilcileriyle toplanarak ortak tavır belirlemeye çalıştıkları Versailles’daki Breton Kulübü’ne dayanır. Aralık 1789’da, Ulusal Meclis’in Paris’e taşınmasından sonra Anayasanın Dostları Derneği adıyla yeniden örgütlenen grup, toplantılarını Paris’te Jakobenler diye bilinen Dominikenlerden kalma bir manastırda yaptığı için yaygın olarak Jakoben Grubu adıyla anıldı. Amaçları devrimin kazanımlarını aristokrasiden gelebilecek gerici harekete karşı korumaktı. Çok geçmeden meclisteki temsilciler dışında, genellikle varlıklı burjuvalar ve yazarlar da gruba kabul edilmeye başladı. Ayrıca bütün Fransa’da örgüt şubeleri açıldı. 1790’da Paris’teki grubun 1.200 üyesi ve 152 şubesi vardı.

Temmuz 1791’de Jakobenler, Fransa’dan kaçma girişimi başarısızlığa uğrayan XVI. Louis’nin tahttan indirilmesi konusundaki tartışma yüzünden bölündüler. Ilımlı üyele­rin çoğu ayrılarak rakip örgüt Club des Fe­uillants’a katıldı. Geride kalan az sayıdaki temsilciden biri olan Maximilien Robespierre, Jakoben­ler içinde önemli bir konuma geldi.

Ağustos 1792’de monarşi kaldırıldı. Hala cumhuriyetçi tanımlamasını benimsemeyi göze alamayan Jakobenler bu olayda doğ­rudan bir rol oynamamıştı. Daha sonra ise devrimi yönlendiren başlıca gruplardan biri haline geldiler ve eylülde cumhuriyet ilan edilince, Özgürlük ve Eşitlik Dostları Jakobenler Derneği adını aldılar. Yeni yasama organı Konvansiyon’a solcu Montag­nard’ların (Dağlılar) kabul edilmesiyle da­ha demokrat, Paris’teki işçi ve zanaatçıların taleplerini karşıladığı için de daha popüler bir nitelik kazandı. Konvansiyon dönemi­nin ilk aşamasında Jakoben kulüpleri, Mo­tagnard’ların buluşma yeri oldu ve hem kra­lın idamında (Ocak 1793), hem de ılımlı Ji­rondenlerin saf dışı edilmesinde (Haziran 1793) önemli rol oynadı.

Terör Dönemi’nde yerel Jakoben kulüp­leri 1793 yaz aylarından başlayarak rejimin araçlarına dönüştü. 1793’te Fransa’da yak­laşık 5 ile 8 bin arasında yerel kulüp vardı ve üye sayıları 500 bindi. Hükümet mekanizmasının bir parçası olan bu kulüpler ordu için malzeme bulmak ve yerel pazarların güvenliğini sağlamak gibi görevler üstlenmişlerdi. Çoğu zaman yerel memurların ye­rine Jakobenler getiriliyordu. Toplumda er­demi temsil ettiklerine inanan kulüpler, gö­rüşlerinden kuşkulandıkları kişileri gözlü­yor, Hıristiyanlığı etkisizleştirme hareketine önderlik ediyor ve devrim şenlikleri dü­zenliyordu. Paris’teki kulüp, Kamu Güven­liği Komitesi’ndeki konumundan yararla­narak devrim hükümetinde ağırlıklı rol oy­nayan Robespierre’e bağlı duruma geldi. Robespierre’in devrim karşıtlarına saldırılarını ve hoşnutsuz işçilerin denetimli ekonomi taleplerine karşı direnmesini destek­ledi. Robespierre 9 Thermidor II. Yıl’da (27 Temmuz 1794) düşürülünce kulüp geçici olarak kapatıldı. Daha sonra Thermidor hükümetine karşı bir muhalefet merkezi olarak yeniden açıldıysa da 21 Brumaire’de (11 Kasım 1794) süresiz kapatıldı.

1795’te Pantheon Kulübü, 1799’da da Manege Kulübü kısa sürelerle Jakoben ruhunu canlandırdı. Ayrıca, bazı yerel kulüpler, resmi yasağa karşın VIII. Yıl’a değin (1799-1800) varlıklarını sürdürdüler.