Pierre Beaumarchais

Figaro'nun Düğünü’nün yazarıdır. Figaro'nun Düğünü’ne Lorenzo Da Ponte Libretto yazmış ve Wolfgang Amadeus Mozart bestelemiştir.

Pierre Beaumarchais, 24 Ocak 1732 tarihinde Fransa’da Paris varoşlarında André-Charles Caron adında bir saatçinin oğlu olarak doğmuştur. Asıl adı Pierre-Augustin Caron’dur. Gençliğinde saatcilik mesleğini öğrendi. Müzik yeteneğiyle arp çalma yolunda yeni bir sistem geliştirerek müzik öğretmeni olarak Fransa kralı Kral XV. Louis’nin kızlarına sarayda ders verdi. Kral Louis XV tarafından kralın metresi olan Madam de Pompadour'un yüzüğüne monte edilmiş bir saat yapmasını istendi ve yaptı.

Sarayda çok sayıda önemli sosyal ve ticaret ile iş ilişkileri kurmuş; zaman zaman diplomatlık, casusluk ve kaçak olarak çalışmalar yapmış ve büyükçe bir servet biriktirmeyi başarmıştır. Aleyhinde açılan bir seri çok karmaşık ve masraflı mahkeme davaları sonunda biriktirdiği serveti nerede ise batırmış ve isminin şerefini de hiçe indirmiştir.

Pierre Beaumarchais, 1755 yılında bir saray görevlisinin dul olan karısı Madeleine-Catherine Aubertin'le tanıştı ve ertesi yıl onunla evlendi. Evliliğinden kısa bir süre sonra, yeni karısına ait bir arazinin adını "le Bois Marchais" ten türettiği "Pierre-Augustin Caron de Beaumarchais" adını benimsedi. İsminin daha görkemli ve daha aristokratik geldiğini düşünüyordu. Karısı, bir yıldan az bir sürede öldü ve onu maddi sıkıntıya düşürdü. Mali sorunları, kral Louis XV'in dört kızı için arp öğretmek üzere görevlendirildiğinde hafifletildi.

Kraliyet ailesinin müzik danışmanı olan Pierre Beaumarchais, 1759 yılında varlıklı bir girişimci olan Joseph Paris Duverney ile tanıştı ve ona yaptığı bazı işler için Kral'ın onayını almasına yardım etti. Onunla birlikte silah tüccarlığı yaptı. 1760-61 yıllarında Kral'a Sekreter-Konsey üyeliği kazandı ve böylece Fransız soyluluğuna erişti.

1764 yılında 10 ay İspanya], Madrid’de kaldı bu süre zarfında Joseph Paris Duverney’in işleri ile ilgilendi. Beaumarchais, İspanya konsolosu olmak istedi ancak başvurusu reddedildi.

Pierre Beaumarchais’nin geçimsizlikler, davalar, düellolar, karışık geziler, dolaşık para işleriyle dolu olan özel yaşamı konusunda verilen ayrıntılı bilgilerin hepsinde kuşkulu çelişkiler vardır. Özel yaşamına ilişkin hukuksal çatışmaların sonunda elde kalan belgeler, çeşitli yıllarda yayımladığı Mémoires (Dört Muhtıra) eseridir (1773-1774).

Bu arada tiyatroyla ilgilenmeye başladı. İki oyun yazdı: "Eugénie" (1767) ve "Les Deux Amis" (İki Dost, 1770). Ancak, tiyatro alanındaki ününü "Le Barbier de Séville" (Sevil Berberi, 1775), "Le Mariage de Figaro" (Figaro'nun Düğünü, 1784), "La Mère Coupable" (Suçlu Ana, 1792) üçlemesiyle kazandı. Bu üç oyundan birincisini Gioacchino Rossini, ikincisini ise Wolfgang Amadeus Mozart opera hâline getirmişlerdir.

Pierre Beaumarchais, Amerikan bağımsızlık mücadelesini Fransa'da ilk destekleyenlerdir ve Amerikan Bağımsızlık Savaşı sırasında Fransa Kraliyet hükümetini Amerika'yı kabul edip desteklemesi için oluşan baskı grubunun baş üyesi olmuştur. 1776 yılında Amerika’nın ulusal bağımsızlığı için savaşan devrimcilere silah yardımı yaptı.

Fransa'nın 1778'de resmen İngiltere aleyhinde olarak savaşa katılmasından çok önce, Fransa ve İspanya hükümetlerinin Amerikalı asilere verdiği gizli finansal destek ve askeri silah yardımlarının idaresini üzerine almıştır. Bu gizli projelere yaptığı kendi şahsi desteği için yatırmış olduğu parasal meglağları sonradan geri alabilmek için epeyce çaba göstermiştir.

Pierre Beaumarchais, günümüzde daha çok yazmış olduğu tiyatro eserleri, özellikle 3 cilt halindeki Figaro'nun serüvenleri ile tanınmıştır. Bu eserleri ve librettoları bu eserlerden uyarlanıp hazırlanmış olan opera eserleri dolayısıyla şöhreti günümüzde de devam etmektedir.

Tiyatronun bir forum olarak kullanılmasından yana olan Beaumarchais, burjuva oyunu anlayışı içinde soylu sınıfın eleştirisini yapmış, yaşamdaki gerçek olaylarla ahlâkî davranışı oyunlarının iki temel noktası hâline getirmiştir.

Pierre Beaumarchais, Fransız Devrimi'ne ilk destek sağlayanlardan biri olmuştur. Devrimin önderleri ile anlaşamadı, hapse atıldı, giyotinden son anda kurtuldu, yurtdışına sürgüne gönderildi.

Pierre Beaumarchais, 1793 yılından 1796 yılına kadar 2,5 yıl çoğunlukla Almanya’da olmak üzere yurt dışında yaşamıştır. 1796 yılında Paris’e döndü.

Pierre Beaumarchais, 18 Mayıs 1799 tarihinde Paris, Fransa’da 67 yaşında ölmüştür.

Evlilikleri :
1.eşi: Madeleine-Catherine Aubertin(1756–1757)
2.eşi: Geneviève-Madeleine Lévêque (1768–1770)
3.eşi: Marie-Thérèse de Willer-Mawlaz (1786–1799)

Eserleri :
1760'li yıllar – Özel sahneleme için bir perdelik komediler (parades).
Les Député de la Halle et du Gros-Caillou
Colin et Colette
Les Bottes de sept lieues
Jean Bête à la foire
Œil pour œil
Laurette
1765 - Le Sacristain, Le Barbier de Séville (Sevil Berberi) eserinin ilk versiyonu.
1767 - Eugénie
1767 - L'Essai sur le genre dramatique sérieux
1770 - Les Deux amis ou le Négociant de Lyon (İki Dost)
1773 - Le Barbier de Séville ou la Précaution inutile, (Sevil Berberi)
1775 - Comédie Française'de
1774 - Mémoires contre Goezman
1775 - La Lettre modérée sur la chute et la critique du «Barbier de Sérville»(Sevil Berberi)
1778 - La Folle journée ou Le Mariage de Figaro (Figoro'nun Düğünü)
1784 - Préface du mariage de Figaro (Figaro'nun Düğünü)
1787 - Tarare, opera librettosu, müzik Antonio Salieri
1792 - La Mère coupable ou L'Autre Tartuffe (Suçlu Ana Öteki Tartüf)
1799 - Voltaire et Jésus-Christ


Kaynak:Biyografi.info